Een Rotterdams Kerstverhaal

1 ½ week voor kerst werd mijn vriendin na een val met de fiets met ernstig hersenletsel opgenomen in het Erasmus Mc in Rotterdam. Enkele dagen lang was haar toestand zeer zorgelijk. Iedereen maakten zich ernstig zorgen en we wisten niet of zij er goed uit zou komen. Diezelfde week kregen we ook te horen dat de moeder van mijn vriendin op sterven lag in de hospice waar ze al enige tijd verbleef. Je verzint het niet maar het gebeurde.

Enkele dagen voor kerst bleek mijn vriendin er gelukkig goed uit te komen, beter dan we ons in de afgelopen dagen ook maar enigszins hadden kunnen voorstellen. Na een week van onrust en zeer grote zorgen konden wij weer ademen. Natuurlijk volgt er een lang traject van revalidatie maar hoop op volledig herstel is nu gelukkig zeer reëel.

Een dag voor kerst was mijn vriendin al genoeg hersteld om bezoek te krijgen en zelfstandig te eten. Daarbij rees natuurlijk gelijk de vraag, wat doen we op eerste kerstdag? Met mijn vriendin in het ziekenhuis was er maar 1 optie voor mij, eten in het ziekenhuis samen met mijn vriendin. En wat doe je dan één dag voor kerst? Samen in het ziekenhuis eten is wel een goed idee maar wat eet je? En mag het wel van de artsen en verplegers?

Achter mijn computer thuis googelde ik Catering Rotterdam in op zoek naar oplossingen. Op de website Hapjesaanhuis.nl stond een telefoonnummer dat ik kon bellen. Eén dag voor kerst om 16:00 uur belde ik het 088 nummer op zoek naar oplossingen. Nadat ik het verhaal van mijn vriendin en het verhaal van haar moeder aan de vrouw aan de andere kant van de lijn had uitgelegd, kreeg ik bij uitzondering het telefoonnummer van Cok Buitendijk. Ik moest hem maar even bellen.

Ik kreeg Cok direct aan de lijn. Aan zijn stem te horen een ras Rotterdammer van niet lullen maar poetsen. Nadat ik het verhaal had uitgelegd en dat ik alleen op zoek was naar informatie, kosten en mogelijkheden e.d. en dat ik nog niet wist of het ziekenhuis toestemming zou geven om een catering in de kamer van mijn vriendin te laten komen, nodigde Cok mij uit om maar even langs te komen op de Spaanse Polder.

Daar aangekomen stond er een koelbox met eten te wachten. Voor, hoofd- en nagerecht met borden en bestek. En dat ik maar een goede, gezellige en smaakvolle kerst in het ziekenhuis mocht hebben. Soms schieten woorden te kort en dit was zo’n moment. Sprakeloos en ontroerd heb ik dit prachtige kerstgeschenk aangenomen. In het ziekenhuis hoorde ik dat mijn vriendin voldoende aangesterkt was om kerst thuis mocht vieren. Een paar uur mocht ik haar meenemen.

Om een heel lang verhaal kort te houden. Deze kerst zal voor mij de meest betekenisvolle kerst in mijn leven zijn. Het eten was ontzettend lekker. Zowel op eerste kerstdag als op de derde want er was meer dan genoeg.

Kerst op z’n Rotterdams ….. Het bestaat …. Dank zij deze geweldige man …. ECH WEL!